"Bona Sforza d’Aragona"
Pierwsza połowa XVI wieku, z Italii przybywa na Wawel piękna księżniczka Bona, by w dniu zaślubin z królem Zygmuntem – zostać namaszczoną na królową Polski. Mariaż, starannie zaplanowany przez jej matkę – Izabelę Aragońską, łączy dwie europejskie dynastie – Sforzów i Jagiellonów, a nowe sojusze i traktaty wywierają ogromny wpływ na polską historię.
Utalentowana, wykształcona i ambitna, stojąc u boku dwukrotnie starszego męża zyskuje silną pozycję, ingeruje w politykę królestwa decydując o obsadzie najwyższych państwowych urzędów, a na skostniały wawelski dwór wnosi ożywczy powiew włoskiego odrodzenia. Na świat przychodzą kolejne królewskie dzieci, ale król ciągle czeka na syna – dziedzica Jagiellonów. Zygmunt oddaje wiele decyzji w ręce energicznej małżonki, godzi się z jej śmiałymi politycznymi planami i ulega jej kaprysom.
Dokąd coraz większa władza zaprowadzi przedsiębiorczą Włoszkę?
Czy pozwoli swoim dzieciom podejmować własne decyzje i spełniać marzenia?
Czy może liczyć na lojalność swoich stronników?
CYTAT:
"W dniu, w którym się rodzimy, stajemy się gorsze. Mają nas za słabsze, niezdolne do rządzenia istoty, czyhają na nasze potknięcia, wywlekają nasze grzechy, podczas gdy wszystkie niecne postępki mężczyzn są usprawiedliwiane. Nam najmniejsza przewina nie zostaje nigdy zapomniana. Każda staje się piętnem, którego nawet śmierć nie zmaże. Tylko dlatego, że jesteśmy kobietami."
